dinsdag 20 september 2011

Dober den!

Na twee weken Bulgarije laat ik nog eens van mij horen :) ! (Kim, ik hoop dat je nu een van de eerste bent om het lezen, hoor!)

Mijn stage verloopt heel goed, alleen komt er soms wat traag schot in de zaak. Zo zag ik vandaag, op mijn 11de dag stage voor de eerste keer kindjes en dat vond ik super leuk! Daarvoor heb ik vooral aan de computer gewerkt op mijn stageplaats. Eerst moest ik een 2 uur durende presentatie maken over mezelf en over België, om deze nu donderdag te gebruiken voor de jongeren van het centrum. Daarnaast ben ik begonnen aan mijn project. Ik moest eerst opzoeken welke methoden en programma's wel en niet werken voor youth at risk. Dan zal ik aan de hand daarvan een voorstel maken en uiteindelijk wordt het de bedoeling  op te zoeken hoe ze mijn project concreet kunnen uitvoeren. Dat zal een heleboel werk zijn, verwacht ik, maar het lijkt mij leuk!
De eerste schooldag (15 sept) was tot nu toe het hoogtepunt tijdens mijn stage. Die dag gaat hier gepaard met een heel groot schoolfeest. Alle kinderen komen heel erg mooi gekleed naar school, sommige meisjes lijken echte prinsesjes. Iedereen brengt ook bloemen mee voor zijn leerkrachten en zo heb ik ook 4 boeketten bloemen gekregen. Op het feest heb ik me onmiddellijk van mijn beste Bulgaarse kant laten zien door een speechje te geven in het Bulgaars (gelukkig had ik veel geoefend, met dank aan een van de jongeren uit het centrum!). Tussen de speeches door voeren kinderen dansjes op of zingen ze. Ze hadden dit allemaal voorbereid in de eerste week van augustus, tijdens the summer class. Nadat het schoolfeest buiten afgelopen was, ging de eerste graad (of het eerste leerjaar) naar binnen in hun klas. Daar vieren ze de eerste verjaardag van hun nieuwe familie. De kinderen krijgen (en ik ook) een takje achter hun oor die hen veel geluk en gezondheid moet wensen in dit schooljaar. Iedereen wordt ook afzonderlijk in de vorm van een gedichtje door de juffrouw voorgesteld. Daarna steekt de juf bij iedereen (en ook bij mij) een stukje pitka (een vers gebakken rond brood dat naar een croissant smaakt) in honing gedopt in de mond, daarbij wordt een zoet en gezond jaar toegewenst. De kinderen hadden elk ook een stukje van een gedicht geleerd en dit werd dan ook opgezegd. Tussendoor wordt gezongen en een van de kinderen speelde ook viool. Tot slot kregen we allemaal nog een groot stuk taart. Bij dit feest zijn ook de ouders en de grootouders uitgenodigd. Die staan dan achteraan in de klas te kijken naar het feest. Wanneer alle kinderen naar huis vertrokken waren, gingen we naar de leraarskamer. Daar werden alle nieuwe leerkrachten verwelkomt adhv een stukje pitka die de directrice dan in je mond steekt. 's Avonds gingen de leerkrachten gaan eten en dansen in een pub. Daar heb ik mijn eerste Bulgaarse danspasjes geleerd. Hier dansen ze heel vaak in een cirkel. Wanneer het tragere dansen waren, kon ik volgen! Mijn stagebegeleidster heeft er foto's van, dus die moet ik zeker nog eens vragen!
Vandaag was de eerste dag dat ik meeging helpen op school. Hier begint de school om 8uur. De kinderen krijgen dan 35 minuten les, dan 10 min pauze, weer 35 min les, 20 min pauze, 35 min les, 10 min pauze en weer 35 minuten les. Als dat achter de rug is, dan is de school gedaan! School in Bulgarije is dus maar een halve dag. Een heleboel kinderen gaan na die halve dag naar huis, een ander groot deel blijft op school. Met die laatste kinderen heb ik vandaag de middag doorgebracht. Het is eerst de bedoeling dat we anderhalf uurtje spelen om daarna te lunchen. Daarna gaan we huiswerk maken. Tussendoor is er wel een kleine pauze. Als iedereen klaar is met zijn huistaak, wordt er opnieuw gespeeld. Tussendoor halen ouders hun kinderen op. Het was een hele leuke dag, omdat ik heel blij was eindelijk eens met de kinderen bezig te kunnen zijn. Ik vind wel dat de studie een beetje chaotisch is. De kinderen hoeven hier niet op hun stoel te blijven zitten, kunnen blijven praten, ... Dat maakt het wel wat lastig, maar ik denk ook dat dit vermoeiend is voor de kinderen. Maar misschien is het niet iedere dag zo..dat zal ik later wel ontdekken. Naast deze school ga ik nog 1 of 2 scholen bezoeken en zal ik ook nog samenwerken het resource center. Dit bestaat uit leerkrachten die zich over de scholen in de stad verspreiden en zich bezig houden met de kinderen met een fysieke en verstandelijke beperking. Op de scholen zal ik in sommige klassen helpen met de kinderen met problemen en hen eventueel verwijzen naar het centrum waar ik al de hele tijd mijn tijd door bracht. Daar kunnen de kinderen en jongeren begeleiding krijgen.

Naast stage lopen is het hier verder ook heel leuk. Het weer is hier nog steeds heel erg goed. Af en toe doen we een plonsje in het zwembad of we liggen te zonnen (waarbij ik natuurlijk best in de schaduw lig, wil ik niet rood zien). Verder hebben we Ruse bezocht, dat is een grote stad in Bulgarije. We hebben wat gegeten, een beetje geshopt, een terrasje gedaan en een uurtje met de man uit het toeristisch centrum gekletst. Zo weten we dat we zeker nog enkele keren terug moeten naar Ruse, willen we alles gezien hebben. Volgens alle Bulgaren moeten we zeker ook Varna bezoeken, dat is de dichtste toeristische badstad. Volgens hen is het allemaal zeer mooi en moet ik zeker in de zee gaan. Zelf heb ik via mijn stage al veel van de stad Razgrad gezien en heb ik niet meer het gevoel dat ik er zou verdwalen. Maar zo groot is die stad nu ook weer niet. In ons eigen dorp kan ik wel nog verdwalen.

En nu nog enkele 'wist je datjes', zoals ook de andere studenten uit het buitenland doen. Een gemakkelijk manier om veel te vertellen. Bij deze: wist je dat...
- Ik iedere morgen in een oude Belgische bus naar mijn stage reis. De bus waar ik de eerste dagen in reisde heeft het intussen al begeven. We stonden enkele keren stil, waarbij de buschauffeur onderweg eventjes aan de motor begint te sleutelen (al klinkt het eerder als 'hij neemt zijn hamer en slaat overal eens op'). Intussen rijdt hij met een andere bus, die weer een Belgische roots heeft. Dat merkte ik door oude plakkaatjes  waarop nooduitgang, brandblusser, ... opstaat. Zo zie je maar dat België nooit echt veraf is. Een rit van Tsaar Koloyan naar Razgrad (zo'n 25 km) kost hier 2 leva, wat op ongeveer 1 euro neerkomt. Goedkoop dus!
- De sterrenhemel hier echt heeeel erg mooi is. Gisteren konden we deze goed bewonderen toen we naar huis wandelden na een bezoek aan vrienden. Het was donker geworden en de enkele straatlichten die er normaal zijn, werkten niet. Het was dus stikdonker.
- Ik steeds minder opschrik van alle gekke insecten hier.
- Ik er nog steeds niet in slaagde een mooie foto te nemen van mensen met hun ezel en kar.
- Het hier donderdag een feestdag is en ze daarom vrijdag niet werken om een verlengd weekend te creëren. Om die vrijdag in te halen, wordt er op de zaterdag ervoor gewerkt. Zo bestond mijn vorig weekend uit slechts 1 dag. Zaterdag gingen we wel met het team lunchen, een familiepizza met een diameter van 50cm, wat het wel leuk maakte. Donderdag moet ik wel stage lopen, omdat ik er mijn presentatie zal geven. Er is op donderdag geen school, dus kunnen de jongeren komen.
- De warenhuizen hier iedere dag open zijn van 8 tot 22u en dat heel erg handig is.
- Je snel gewoon wordt aan het stress-loze ritme hier. Ze hebben dan ook het spreekwoord 'Ik ga werken, dan kan ik rusten.'
- Ik nu al weet wat ik zeker uit Bulgarije wil meenemen naar huis. Helaas is het een grote stenen pot, wat veel van mijn maximum bagage-gewicht inpalmt.
- De lunch voor hen de belangrijkste maaltijd van de dag is en ze dus niet begrijpen waarom Siebe en ik zo weinig eten. Hier brengt (bijna) niemand zijn brooddoos mee met eten, maar gaan ze naar de winkel en bestellen ze daar warm eten. Brood met tomaat en komkommer eten is voor hen dus geen waardige lunch. Zij gaan voor pizza, durum, gevulde gegrilde paprika's en vaak een gigantische hoeveelheid zoetigheid.
- Warm eten hier eigenlijk gelijk is aan lauw eten. Hier wordt nooit iets heet geserveerd. Ze eten er ook nog eens heel erg traag en op het gemak van, waardoor je na een tijdje gewoon koud vlees en koude papperige frieten eet.
- De frieten hier echt niet lekker zijn (wat had je gedacht?). Ze doen er hier meestal kaas over, net zoals over vele andere gerechten. Op pizza doen ze dan weer sausjes zoals ketchup, mayonaise, looksaus, ...
- Ik iedere dag wel een woordje Bulgaars leer, maar ik het nog steeds geen gemakkelijk taal vind. Gelukkig kom je met standaardwoordjes al heel ver. Als je iets niet weet in het Bulgaars, kan je het eens in het Engels proberen, maar soms is het beter om je Frans of Nederlands boven te halen aangezien sommige woorden heel erg op elkaar lijken. Stage = stag; boeket bloemen = boeket; danku = merci, bus = auftobus... Leg de klemtoon van het woord een beetje anders en je bent er!
- Onze straathonden steeds meer schoothondjes worden. De ene past al volledig op de schoot en de andere konden we heel gemakkelijk wassen. De commando's 'zit' en 'blijf', wanneer het eten voor hun neus staat, hebben ze bijna onder de knie.
- We gisteren een nieuw dier aantroffen in onze tuin: een koe! Die stond gezellig wat water uit ons zwembad te drinken.
- Dieren op straat niet zo heel erg veilig zijn voor Siebe in de jeep. RIP aan deze die het leven te vroeg verlieten...
- Zigeuners heel gemakkelijk te herkennen zijn. Ze zien er stukken bruiner uit en ze rijden rond in oude auto's met gigantisch veel bagage erop gebonden. Vorige week zag ik nog een familie bbq'en in het park, waarbij ze een volledige geit verorberden. Een man wou de kop met een bijl in twee hakken.
- We iedere morgen een vrouw op  wandel zien met haar twee geiten. Ze heeft deze bij aan een leiband en laat ze rustig blaadjes van de struiken langs het voetpad eten.
- Ik hier Marieka heet en Siebe Siebi, omdat ze hier de doffe e niet kunnen uitspreken.
- Ik vrijdag voor de eerste keer naar de disco ga. Ik ben benieuwd!
- Ze hier 'Alors on danse' van Stromae kennen.
- Er waarschijnlijk nog veel wist je datjes zijn, maar ik er nu niet kan opkomen.

Tsjaw!

zaterdag 3 september 2011

Zdravejte!

Ondertussen ben ik drie dagen in het mooie en zonnige Bulgarije. Van woensdag op donderdagnacht ben ik aangekomen in Kostandenets. De vlucht en de taxirit zijn goed verlopen. Siebe en ik waren wel heel erg moe, maar onze taxichauffeur reed heel gezwind vooruit en had bij de lange wachtrij aan de brug tussen Roemenië en Bulgarije het eerste plaatsje gekregen. Na een tasje soep en een glaasje rosé kon ik genieten van mijn mooie kamer en super goed bed. Ik slaap hier echt heel erg goed!
Ondertussen bezocht ik Razgrad om er het Bulgaarse eten te proeven, inkopen te doen in de supermarkten (Ze hebben hier alles en sommige merken komen overeen. Klagen over het eten hoef ik hier zeker niet te doen), een paar winkeltjes te bezoeken en om kennis te maken met mijn stageplaats.
Woensdag volgt mijn eerste stagedag, want maandag en dinsdag zijn het hier feestdagen. Voor zover ik al weet is het op mijn stage de bedoeling dat ik langs verschillende scholen ga en met de kinderen en jongeren daar werk. Wat dat werken inhoud, zal ik woensdag wel merken. Mijn stagebegeleidster lijkt me een hele toffe en maandag of dinsdag neemt ze Siebe en mij mee om Razgrad beter te verkennen.
Vandaag kocht ik in Razgrad ook een Bulgaarse simkaart. Als je mij heel graag wilt bereiken, dan kan dat op het volgende nummer: 0035896/25.62.72. Ik weet hoeveel het voor mij kost (en dat valt zeer goed mee!) om jullie te sms'en. Hoeveel jullie moeten betalen weet ik eigenlijk niet. Maar er is ook nog altijd Facebook en Skype!
Ik hoorde dat jullie dit weekend ook heel mooi weer verwachten, dus lijkt het me niet te sadistisch om te zeggen dat het hier heerlijk weer is en er voor ons een hittegolf aan de voordeur staat. Er staat hier een zwembad in de tuin, die voor de nodige afkoeling zal zorgen. Het huis is trouwens prachtig, later zal ik er eens foto's van tonen. En zoals verwacht is Bulgarije schitterend en heb je hier super uitzichten. Nu is het avond en horen we enkel het geluid van de krekels en af en toe een koebel...